Beddua
Beddua
Bir sebepten dolayı herhangi bir kimse
hakkında kötümser istek ve temennîde bulunmak, hayır
duanın zıddı.
Farsça fena, çirkin, kötü, yaramaz anlamına
olan "bed" kelimesiyle, Arapça "dua" kelimelerinden
meydana gelmiş bir terkiptir. İnsanın, kendisi veya
başkaları aleyhinde "Allah kahretsin, Allah belasını
versin" gibi ifadelerle yaptığı dualara denir.
İslam, müslümanların kendileri ve
diğer müslümanlar aleyhinde beddua etmelerini yasaklamıştır.
Peygamber Efendimiz (s.a.s.): "Kendi aleyhinize, evlatlarınızın
ve mallarınızın aleyhine sakın beddua etmeyiniz ki;
duaların kabul olacağı bir saate rastlarsınız da
bedduanız kabul olmuş olur." (Riyazü's-Salihin Tercümesi,
III, 82) buyurmuştur. Peygamber Efendimiz (s.a.s.) beddua etmekten kaçınırdı.
Kendisinin lanet eden değil, aksine rahmet peygamberi olduğunu
söylerdi. Mekke döneminde İslamî tebliğ etmek üzere Taif'e
gittiğinde, orada kötü bir davranışla karşı
karşıya kalmış; dönüşte taş yağmuruna
tutulmuş, mübarek ayakları kanlar içerisinde kalmıştı.
O sırada Allah tarafından kendisine "onlar aleyhinde
yapacağı bedduanın kabul edileceği, dilerse
onları helak edeceği" bildirilmiş, fakat Peygamber
Efendimiz "Hayır, belki bunların sulbünden sana ibadet
edecek çocuklar doğar, ya Rabb " demişti. Uhud'da
dişini kıran, yüzünü yaralayan düşmanları için:
"Allah'ım! Kavmimi hidayete erdir, çünkü onlar yaptıklarını
bilmiyorlar" (Tecrîd-i Sarih Tercümesi, IV, 314) diye dua etmiştir.
Bütün çalışmalara rağmen İslamiyeti kabul etmeyen
Devs kabilesine beddua etmesi istenince: "Ya Rabbi! Devs kabilesine
hidayet eyle de onları bizim saflarımıza kat" diye dua
etmişti. (Tecrîd-i Sarih Tercümesi, VIII, 344)
Bununla beraber, Peygamber Efendimiz (s.a.s.)'in zaman
zaman Allah düşmanlarına beddua ettiği de olmuştur.
Bi'r-i Maûne'*de yetmiş İslam davetçisini şehît eden
Kilab kabîlesine Resulullah (s.a.s.) bir ay süre ile beddua ve lanet
etmişti. Kabe'de namaz kılarken kendisiyle alay eden müşriklere
de beddua etmiş, Bedir muharebesinde yere serildiklerini gözleriyle
görmüştü. (Tecrîd-i Sarih Tercümesi, X; 43-45) Hendek
muharebesinde Medine önlerinde toplanan düşmanın perişan
olup dağılmaları için dua etmiş, bunun üzerine
geceleyin ansızın doğudan kopan fırtına düşmanın
altını üstüne çevirmişti. (Tecrîd-i Sarih Tercümesi,
VIII, 342-343)
Bütün bunlardan sonra diyebiliriz ki müslüman,
günahkar da olsalar, müslümanlara beddua etmekten sakınmalı,
fakat gerektiğinde açıkça din düşmanlığı
yapanlara beddua ve lanet etmeyi dini bir görev bilmelidir.
Durak PUSMAZ
Sitemizde yer alan tüm içerikler internet ortamından toplanmış ve derlenmiştir. Yer alan bilginin doğruluğu garanti edilmemektedir. Yanlış bilgi için tarafımıza sorumluluk yüklenemez. Yanlış bilginin doğuracağı etkenlerden sitemiz ve yöneticileri sorumlu tutulamaz.