Hatemü'l-enbıya

"Peygamberlerin sonuncusu" anlamında Rasûl-ü Ekrem Efendimizin vasıflarından biri.

Beşer tarihi boyunca Cenab-ı Hak, insanları sapıklıktan doğru yola iletmek, onların sadece kendisine kul olup ibadet etmelerini sağlamak üzere peygamberler göndermiştir. Geçmişte insanoğlunun hak dinden uzaklaştığı her dönemde kavimlerini îkaz etmek üzere her millete mutlaka bir peygamber gönderilmiştir. Bu gerçek, bizzat Hak Teala tarafından şöylece ifade edilir: "Andolsun ki her ümmete Allah'a kulluk edin, azdırıcılardan kaçının diyen bir peygamber göndermişizdir" (en-Nahl,16/36). Bu şekilde sayısını ancak Allah'ın bildiği pek çok peygamber hak dini tebliğ etmiştir. Bu peygamberlerin sonuncusu, Hz. Muhammed Mustafa Efendimizdir. Artık O'ndan sonra peygamber gelmeyecektir. Çünkü O'nun getirdiği din en son, en mükemmel din olup cihanşümuldur ve çağlar üstüdür. Hükümleri, bütün bir beşeriyetin kıyamete kadar bütün problemlerine çözümler getirecek üstünlüktedir. Bu sebeple Peygamber Efendimiz "Hatemü'l-Enbiya: Peygamberlerin sonuncusu" diye vasıflandırılır.

Peygamber efendimiz hakkında bu vasıf bizzat Kur'an-ı Kerîm'de şu şekilde geçmektedir: "Muhammed içinizden herhangi bir adamın babası değildir. Fakat O, Allah'ın Rasûlü ve peygamberlerin sonuncusu (hatemü'n-nebiyyîn)'dir" (el-Ahzab, 33/40).

Hz. Peygamber'in bu vasfı bazan "Hatimü'l-enbiya" şeklinde de kullanıldığı gibi hatem ya da hatim kelimesine mühür manası da verilmiştir. Çünkü Arap dilinde hatem ve hatim, mühür, damga, bir şeyin sonu ve sonuncusu anlamlarına gelir. Bu kelimeyi mühür manasına aldığımızda terkip "Peygamberlerin mührü" anlamını kazanır ki mana da neticede "Peygamberlerin sonuncusu" demek olur. Çünkü mühür, bir şeyin en sonuna onun sonunu kapatmak için vurulur. Peygamber Efendimiz de peygamberlerin en sonuncusu olarak adeta O'nunla peygamberlik müessesesi artık mühürlenmiştir.

Gerek yukarıdaki ayet-i kerîmeden, gerekse Peygamberimizin bizzat kendi sözlerinden en ufak bir şüpheye yer vermeksizin Rasûlü Ekrem'in "hatemü'l-enbiya" yani peygamberlerin hem sonuncusu, hem de peygamberlik müessesesinin sonu olduğu açıkça anlaşılmaktadır.

Ebu Hüreyre'den nakledilen uzun bir hadiste insanların ahirette, kendilerine şefaat etsin diye Hz. Adem (a.s)dan başlayarak, sırasıyla peygamberlerden şefaat isteyecekleri, ancak hiçbirinin şefaat edememesi üzerine neticede Hz. Muhammed (s.a.s)'e gelip: "ya Muhammed! Sen Rasûlüllah ve hatemü'l-enbiya'sın. Allah senin gelmiş geçmiş bütün günahlarını affetmiştir. Bize Rabbin huzurunda şefaat eyle..." diyecekler (Buharî, Tefsir, sûre 17; Müslim, İman, Hadis no: 327).

Ayrıca Hz. Peygamber (s.a.s); " Risalet ve nübüvvet son bulmuştur. Benden sonra ne bir rasûl ne de bir nebî gelmeyecektir" (Tirmizî, Menakıb, 8; Darımî, Mukaddime, 3).

Bir diğer hadiste: "Bana özgü olan beş isim vardır. Ben Muhammedim ve Ahmedim, ben o mahî (yok eden, silen)yim ki, Allah benimle küfrü izale edecektir. Ben o haşirim ki insanlar beni takibederek haşrolunacaktır. Ben akîb (hatemü'l-enbiya)im" (Buharî, Menakıb, 17).

Yine Ebû Hureyre'den, Peygamber (s.a.s): "...Ben bütün insanlara gönderildim. peygamberler de benimle son buldu" (Tirmizî, es-Sîre, 5) ve "Benim, benden önce gelen peygamberlere nisbetle durumum buna benzer: Bir adam büyük bir bina yaptırıp onu güzelce dayayıp döşedi, fakat bir köşede bir tuğlalık boş yer bıraktı. Ahali binanın etrafında dolaşıyor, güzelliğine hayran kalıyor fakat şunu söylemeden edemiyordu: Niçin bu tuğlanın yeri boş? İşte ben o tuğlayım ve peygamberlerin sonuncusuyum" (Buharî, Menakıb,18; Müslim, Fedail 32, Ebû Davûd, Fiten, 1).

Ahmet ÖNKAL

Kategori: İslam Ansiklopedisi |

Etiket: Hatemü'l-enbıya

Kaynak: http://samil.ihya.org/ansiklopedi/hatemu-l-enbiya.html

vuhuv.com.tr

Önemli Uyarı
Sitemizde yer alan tüm içerikler internet ortamından toplanmış ve derlenmiştir. Yer alan bilginin doğruluğu garanti edilmemektedir. Yanlış bilgi için tarafımıza sorumluluk yüklenemez. Yanlış bilginin doğuracağı etkenlerden sitemiz ve yöneticileri sorumlu tutulamaz.