Rabbaniyyun

Rabb'e mensûp olan kimseler. Rabbanî kelimesinin çoğuludur. Ulema "Rabbaniyyûn"un kim olduğu konusunda çeşitli tarifler yapmışlardır. Bunlardan bazıları şöyledir:

Müberrid: Rabbaniyyûn, ilim sahipleridir.

Ebû Rezin: Rabbanî, hikmet sahibi alimdir.

Abdullah b. Mes'ud: Hikmet sahibi alimlerdir.

İbn Cübeyr: Hikmet sahibi takva ehlidir.

Mücahid: Rabbaniler, ulemadan üstün kimselerdir.

İbn Zeyd: Rabbaniyyûn, idarecilerdir.

Hasan: Rabbanî, kendisinde ilim ile basiretli bir yöneticiliği toplamış kimsedir.

Ebû Ubeyde: Rabbanî, helali, haramı, emirleri ve yasakları bilen kimsedir. Ümmetin durumuna, olanlara ve olacaklara vakıf olan kimsedir (Kurlubî, el-Cami li Ahkamil-Kur'an, IV, 121-122).

Rabbaniyyûn, Kur'an'da alim, derin bilgi sahibi kişi anlamına gelen "ahbar" kelimesi ile birlikte de zikredilir. Rabbaniyyûn ve ahbar'ın kimler olduğu konusunda Zemahşeri şu açıklamayı yapar: "Rabbaniyyûn ve ahbar, Harun (a.s)'ın evladından olup, peygamberlerin yoluna sülûk eden zahitler ve alimlerdir" (Hak Dini Kur'an Dili, III, 1689).

Kurtubî, Maide süresi 44. ayetin tefsirinde de, "Ahbar ve rabbaniyyün, Resulullah (s.a.s)'in Tevrat'taki sıfatlarını bildirmek ve bu sıfatların Tevrat'ta olduğuna şahitlik etmekle görevli alimler" diye belirtilir (Kurtubî, VI, 189).

Hasan'den gelen bir rivayette ise, "Rabbaniyyûn, Nasranî alimleri; ahbar, Yahudî alimleridir" denmektedir (Kurtubî, VI, 237).

Rabbaniyyûndan sözeden ayet ve hadislerde ve yukarıda İslam alimlerinin tariflerindeki kelimenin içerdiği anlamı gözönüne aldığımızda, bu sıfatların genel olduğunu görürüz. Nitekim İbn Abbas (r.a) vefat ettiğinde Muhammed b. el-Hanefiyye: "Bu ümmetin rabbanisi öldü" demiştir (Kurtubî, IV, 122). İbn Abbas için "Hidrul-Ümme" dendiği meşhurdur. Kendisine bir feraiz meselesi sorulan Ebû Musa el-Eş'arî, Abdullah b. Mes'ud'u kastederek: "Bu habr (derin bilgi sahibi kişi) aranızda olduğu sürece bana bir şey sormayın" demiştir (Buharî, Feraiz, 7).

Resulullah (s.a.s) de; "Erkek olsun, kadın olsun, hür veya köle olsun, her müminin Kur'an'dan bir şeyler öğrenip dinin inceliklerini bellemesi, Allah'ın o mümin üzerindeki hakkıdır" buyurmuş ve "Rabbaniler olunuz" (Al-i İmran, 3/79) ayetini okumuştur.

Rabbanî ile anlam ilişkisi olan "Ribbiyyün" kelimesinin geçtiği Al-i İmran süresi 146. ayetinde, "Nice peygamber var ki, kendileriyle beraber bir çok rubûbiyyete aşina (Ribbiyyün) kişiler çarpıştılar; Allah yolunda başlarına gelenlerden yılmadılar, zayıflık göstermediler, boyun eğmediler" buyurularak her peygamberin ümmeti içerisinde Rabb'e bağlı mücahit rabbanilerin olabileceğine işaret edilmektedir.

Rabbani kelimesinin eğitici ve öğretici anlamına gelen "Rabban" kelimesi ile de anlam ilişkisi vardır. Bu durum da Rabbani, Rabb'e bağlanarak O'na kulluk eden ve diğer insanları eğitip öğretebilecek yüksek seviyeli kimsedir. Buhari'de İbn Abbas'dan gelen bir rivayete göre: "Rabbanî, insanlar üzerinde ilim ile siyaset icra eder ve büyük bilgiden önce, küçük bilgilerle onları (kademe kademe) terbiye eden ilim ve velayet erbabıdır" (Buharî, İlim, 10). Buradan ve biraz sonra gelecek ayetlerden de anlaşılacağı gibi rabbanî, yalnızca sahip olduğu ilim ile insanları eğitmekle kalmayıp, aynı zamanda onlar üzerinde velayet (yönetme ve yönlendirme) işini yürütebilmektedir.

"Beşerden hiç kimsenin, Allah kendisine Kitabı, hükmü ve peygamberliği versin de sonra o, insanlara; " Allah'ı bırakıp bana kulluk edin"deme (hakkı ve) yetkisi" yoktur. Fakat o; "öğretmekte olduğunuz ve ders alıp vermekte bulunduğunuz kitaba göre Rabbaniler olunuz (deme görevindedir)" (Al-i İmran, 3/79) ayetindeki " Fakat rabbanîler olunuz" sözü gereğince peygamberlerin görevi, eğitim ve öğretim ile rabbanîleri, yani öğrendikleri ile amel edip yönetenleri, yönlendirenleri yetiştirmek olduğu beyan edilmiş ve özellikle de kendisinden sonra peygamber gelmeyeceği için Muhammed (s.a.s)'in nübüvvetinin hikmetlerinden birinin de rabbanîler yetiştirmek olduğu anlaşılmaktadır. İbn Abbas'dan gelen bir rivayetle, yukarıdaki ayette geçen rabbanîlerin, "hilim sahibi, fakih, yani dinde derin görüş sahibi kişiler" olduğunun belirtilmesi de bunu kanıtlamaktadır (Buharî, İlim, 10).

"Onlardan çoğunun günahta, düşmanlıkla ve haram yiyicilikte çabalarına hız kattıklarını görürsün. Yapmakta oldukları ne kötüdür. Bilgin yöneticileri (Rabbaniyyûn) ve yüksek bilginleri (ahbar), onları günah söylemelerinden ve haram yiyicilikten sakındırmalı değil miydi? Yapmakta oldukları ne kötüdür" (el-Maide, 5/62-63).

İşte bu ayetlerde kitap ehli toplumların içine düştükleri kötü hal anlatılırken rabbanîler bu durumdan sorumlu tutulmuşlardır. Bundan şu anlaşılıyor: Rabbaniler hem halkı ilim ile eğitip terbiye etmek, hem de onların fena hallere düşüp Allah'a isyan etmelerine engel olmak, aynı zamanda ayetlerin öncesi göz önüne alındığında; gerek kendi içlerinden, gerek diğer insanların içinden çıkabilecek tağutlara engel olmakla yükümlüdürler. Rabbaniyyûn ve ahbar'ın tenkid edildiği bu ayet hakkında alimler; "Kur'an'da alimleri ikaz eden ayetlerin içinde en şiddetlisi, en korkuncu budur" demişlerdir.

Seyfettin HOCA

Kategori: İslam Ansiklopedisi |

Etiket: Rabbaniyyun

Kaynak: http://samil.ihya.org/ansiklopedi/rabbaniyyun.html

vuhuv.com.tr

Önemli Uyarı
Sitemizde yer alan tüm içerikler internet ortamından toplanmış ve derlenmiştir. Yer alan bilginin doğruluğu garanti edilmemektedir. Yanlış bilgi için tarafımıza sorumluluk yüklenemez. Yanlış bilginin doğuracağı etkenlerden sitemiz ve yöneticileri sorumlu tutulamaz.