Siyaset

Devleti idare etme sanatı; diplomatlık, politika; insanları, dünya ve ahiret saadetlerine yöneltme gayret ve mesaisi.

İslami devletin temel prensiplerini, miladî 620 ve 622. yıllarında yapılan meşhur Akabe Beyatlarında görmek mümkündür. Beyatların içeriği incelendiği zaman, bunların ruh temizliği, sosyal reform ve hukuka dayandığı görülür.

Kur'an'a göre, mülk Allah'ındır, yani yer yüzünde Allah hükmeder. Bu bakımdan Kur'an'ın şu ayetleri anlamlıdır:

"Rasûlüm deki " Ey mülkün sahibi Allah'ım! Sen dilediğine mülkü verirsin, dilediğinden de çeker alırsın... " (Alû İmran, 3/26).

"Göklerin ve yerin hükümranlığı Allah'ındır" (Alû İmran, 3/189).

"Göklerde ve yerde ne varsa hepsi Allahındır" (Lokman, 29/26).

Bu ayetlerden anlaşıldığına göre, evrende Allah'ın hükümleri uygulanmalıdır. Çünkü evren onun mülküdür.

Ayetlerden çıkarılan bir başka hüküm; Allah'ın hükümranlığı karşısında insanlar tıpkı bir yöneticinin tebası gibi bir ve aynı hizadadır.

Bir başka nokta da; insanın ilahi kudret ve ilahi kanun karşısında son derece acz içinde olduğudur.

İslam, siyasi birliğe çok önem verir, siyasi birliği bozacak hareketlere müsamaha göstermez. Onun için, fitneyi katilden daha kötü görür (el-Bakara, 2/217). Fitneye neden olan, Allah'ın gazabına müstahaktır:

"Demek, idareyi ve hakimiyeti ele alırsanız hemen yer yüzünde fesat çıkaracak, akrabalık münasebetlerinizi bile keseceksiniz, öyle mi? Onlar öyle kimselerdir ki, Allah kendilerini rahmetinden uzaklaştırmış da kulaklarını sağır, gözlerini kör etmiştir" (Muhammed 47/22-23).

İslam, siyasi karışıklık çıkaranlara itaat edilmemesini emreder: "Müfterilerin (Müşriklerin) emrine boyun eğmeyin ki, onlar yer yüzünü fesada verir, ıslah etmez kimselerdir" (eş-Şuara, 26/151-152).

Onların bu hareketlerini, Allah'a ve Rasûlüne karşı harp açmak kabul eder, öldürülmelerini veya sürülmelerini emreder. Bu. hususta şu Kur'an ayeti çok açıktır:

Allah'a ve Rasûlüne (mü'minlere) harp açanların yer yüzünde (yol kesmek suretiyle) fesadçılığa koşanların cezası, ancak öldürülmeleri, ya asılmaları, yahut sağ elleriyle sol ayaklarının çaprazvari kesilmesi, yahutta bulundukları yerden sürülmeleridir" (el-Maide, 5/33).

İslam siyasetinin başarılı olması için, müslümanlar birlik halinde olmalıdırlar: "Hepiniz toptan sımsıkı Allah'ın ipine (dinine, şeriatına) sarılın; parçalanıp ayrılmayın. " (Alû İmran, 3/103). Müslümanlar, birbirleriyle uysal ve kardeşçe bir birlik kurmalıdırlar: "Eğer mü'minlerden iki zümre birbiriyle dövüşürlerse, hemen aralarını (bulup barıştırın)... Mü'minler kardeştirler. O halde iki kardeşinizin arasını bulup barıştırın... "(el-Hucurat, 49/9-10).

İslam siyasi anlayışında, Peygamber (s.a.s)'e vahyedildiği şekilde, ilahi kanuna itaat emredilir:" Ey İman edenler! Allah'a ve Rasûlüne itaat edin. Kendiniz (Kuranı) dinleyip durduğunuz halde ondan yüz çevirmeyin" (el-Enfal, 8/20).

Bu, pasif anlamda bir itaat değildir. Müslüman aynı zamanda, Allah'ın kanununu yeryüzünde yaymak için her türlü ızdırap, zorluk, açlık ve susuzluğa katlanacaktır (el-Bakara, 2/155-157).

İslam siyaset ve idaresi, adalet temeline dayanır. "Peygamberliğin ilk esası insanlar arasında adalettir", diyenler vardır. Hakimlere, heva ve heveslerine, sevgi veya nefrete göre değil, adaletle hareket etmeleri emredilir (el-Maide, 5/8). Haksız hüküm verenlerin Cehennemde demirden bir el ile cezalandırılacakları haber verilir. Bu demirler bir devletin hukuk sistemini oluşturan en parlak prensiplerdir.

İslam yönetim anlayışında, toplumun, hırsızlık, zina, iftira vs. diğer kötü hallerden uzak olması, karşılıklı ilişkilerde adaba dikkat olunması emredilir (el-Mümtehine, 60/12).

Kur'ana dayalı devlet anlayışında, şuranın önemli bir yeri vardır. İyi müslümanın Allah'a güvenen, kötülüklerden sakınan, hakkını savunan ve gerektiğinde müşavere eden kimse olduğu belirtilir (eş-Şura, 42/36-39)

İslam siyaset anlayışında, ilahi hukukun düşmanlarıyla ittifak akdetmek ve bir kere harp ilan edildikten sonra onlara gevşeklik göstermek yoktur (en-Nisa, 4/138-139; Muhammed, 47/4).

İslami devlette, farklı dini inançlara sahip olmak, vatandaşların hakkıdır:

"Dinde zorlama yoktur. Şüphesiz iman ile küfür apaçık meydana çıkmıştır" (el-Bakara, 2/256).

İslam siyaset anlayışında, başka inançta olanlara en uysal bir tarzda konuşulur: "(İnsanları) Rabbinin yoluna hikmetle ve güzel öğütle davet et. Onlarla mücadeleni en güzel yol hangisiyse onunla yap..." (en-Nahl, 16/125).

İslam siyaseti, birbirine düşman sınıf ve kast sistemini kabul etmez. Bunun ilahi kanunlara karşı gelenlere verilen bir çeşit ceza olduğunu açıklar:

"O, sizi (ey Peygamberin ümmeti) yer (yüzün)'ün halifeleri yapan, sizi, size verdiği şeylerde imtihana çekmek için kiminizi derecelerle kiminizin üstüne çıkarandır. Şüphe yok ki, Rabbin, cezası pek çabuk olandır. " (el-En'am, 6/165). Her ne kadar farklı milletler ve kabileler varsa da, bunların fiziki menşeileri birbirinin aynıdır.

İslam devlet anlayışında asalet, belirli bir aile, ırk, kabile ve millete ait değildir. Asalet; kişinin karakterinde, hal ve gidişinde asil olmasıyla mümkündür:" Ey insanlar! Şüphesiz biz sizi bir erkekle bir dişiden yarattık. Sizi birbirinizle tanışasızın diye, milletlere, kabilelere ayırdık. Şüphesiz ki, sizin Allah nezdinde en şerefliniz, takvaca en ileride olanınızdır..." (el-Hucurat, 49/13).

Onun içindir ki, Hz. Peygamber, kendi halasının kızını, kölelikten azad edilmiş olan Zeyd b. Harise'ye vermiş; kölelikten azad edilmiş birinin oğlunu Kureyş asillerinin de içinde bulunduğu bir orduya komutan yapmıştır. Yine İslam Peygamberi, her türlü imkana sahip olduğu halde, en fakir bir kimse gibi hayat sürmüş, mazlum ve yoksulun refahından başka bir şey düşünmemiştir.

Şamil İA

Kategori: İslam Ansiklopedisi |

Etiket: Siyaset

Kaynak: http://samil.ihya.org/ansiklopedi/siyaset.html

vuhuv.com.tr

Önemli Uyarı
Sitemizde yer alan tüm içerikler internet ortamından toplanmış ve derlenmiştir. Yer alan bilginin doğruluğu garanti edilmemektedir. Yanlış bilgi için tarafımıza sorumluluk yüklenemez. Yanlış bilginin doğuracağı etkenlerden sitemiz ve yöneticileri sorumlu tutulamaz.