Istıva

ıstıva

Allahu Teala'nın haberi sıfatlarından istila ulüvv, suûd ve irtifa anlamlarında haberî bir terim.

Kur'an-ı Kerîm'de "istiva" sözcüğü dokuz yerde kullanılmaktadır. Bu kullanışların hepsinde fiil olarak "isteva: istiva etti" şeklindedir. Bunlardan ikisi, "ila:...e doğru" edatı ile kullanılmıştır. Söz konusu ayetler şöyledir: "O ki, yeryüzünde ne varsa hepsini sizin için yarattı, sonra göğe yöneldi (isteva), onları yedi gök olarak düzenledi. O, her şeyi bilir" (Bakara, 2/29); "Sonra duman halinde olan göğe yöneldi (isteva)..." (Fussilet, 41/11).

Allah Teala hakkında "istiva" söz konusu edilirken, bu iki ayetteki kullanılış pek bir problem teşkil etmemektedir.

Diğer yedi yerde ise, "istiva" sözcüğü "ala: üzerine, üzerinde" edatıyla kullanılmıştır. Bunların altısında "sümmasteva ale'l-Arş" şeklinde kullanılmıştır (bk. el-A'raf, 7/54; Yunus, 10/3; er-Ra'd, 13/2; el-Furkan, 25/59; es-Secde, 32/4; el-Hadîd, 57/4). Bir yerde de "er-Rahmanu ale'l-Arşi isteva: O Rahman Arş'a istiva etti" (Taha, 20/5) şeklinde kullanılmıştır.

"İstiva" denildiğinde bu yedi yerdeki kullanılış kastedilir. Allah'ın haberi sıfatları konusunda farklı görüşlerin en çok ileri sürüldüğü meselelerin başında, "istiva" meselesi gelir. İstiva ile ilgili olarak görüş ileri süren alimleri önce iki gruba ayırmak mümkündür.

a- Te'vil yolunu seçenler.

b- Te'vil yoluna sapmayıp sözü zahiri üzere kabul edenler.

İslam tarihinde Allah'ın sıfatları konusunda te'vil çığırını başlatanlar, Mu'tezilî alimleridir. Onlara göre "istiva", istila ve hakimiyeti altına alma anlamındadır (Eş'arî, Makalatü'l İslamiyyîn, Kahire 1969, 1, 285; İbn Hazm, el-Fısal fi'l-Milel ve'n-Nihal, Beyrut 1975, 11, 123).

Mu'tezile, Allah Teala'nın kulların vasıflandığı sıfatlarla nitelenmesinin caiz olmayacağını, bunların kabulünün teşbihi gerektireceğini söylemiştir. Bu çığırı ilk başlatan Ca'd b. Dirhem (118/736) dır. Ondan Cehm b. Safvan (128/745) bu görüşü almıştır (İbnu'l-Esir, el-Kamil, V, 236).

Niçin te'vil yoluna gittiklerini de şöyle izah ederler: "İstiva sözünü zahirine hamledersek, Allah hakkında mekan ve yön tayin etmiş oluruz ki, bu, ancak cisimler için söz konusudur." Bu sebeple de bu ayetleri te'vil etmeyenleri Mücessime ve Müşebbihe olmakla itham ederler. Onlara göre Allah bir yerde değil, her yerdedir. Mu'tezile te'vil'in gerektiğini ileri sürerek Allah'ın bu sıfatlarını nefyetmiş olacağından, onları haberi sıfatları nefyedenler olarak tesbit etmek de mümkündür (Metin Yurdagür, Allah'ın Sıfatları, s. 239).

Te'vile sapmayıp "istiva" lafzını zahiri üzere anlayanları da iki gruba ayırmak mümkündür:

a- Allah'ın cisim olduğunu söyleyenler.

b- Allah'ı yaratıklarına benzetmeyenler.

Allah'ın cisim olduğunu söyleyenler, söz konusu ayetleri, insanın kürsiye oturması gibi Allah'ın Arş'a oturduğunu; insanlarda olduğu gibi Allah'ın da et, kemik ve kandan olup el, ayak, baş ve gövdesinin bulunduğunu söylerler. Bu sebepledir ki bunlara "Mücessime ve Müşebbihe" ismi verilmiştir.

Allah'ı yaratıklarına benzetmeyi reddederek "İstiva"yı kabul edenlere gelince, Ehl-i Sünnet ve ümmetin selefinin görüşü budur. Eş'arî (ö. 324/935) meşhur "Makalatü'l İslamiyyin" isimli eserinde bu konudaki fırkaların görüşlerini serdederken şöyle demektedir: "Ehl-i Sünnet ve hadis ehli dedi ki: Allah cisim değildir ve yaratıklara benzemez. O, Arş'ın üzerindedir. Nitekim;"O Rahman, Arş'a istiva etti" buyurulmuştur. Allah'ın söylediğinden öteye gitmez, söz söylemeyiz. Aksine, keyfiyetsiz olarak istiva etmiştir, deriz" (Eş'arî, a.g.e., I. 285).

Eş'arî, bu sözleriyle Allah'ın, Arş'ın yukarısında olduğunu, bunun nasıllığının tarafımızdan bilinemeyeceğini, istivayı te'vil etmenin ve Allah'ı yaratıklara benzetmenin yanlış olduğunu söylemek istemektedir. Nitekim"el-İbane an Usûli'l-Diyane" isimli eserinde meseleyi daha geniş bir şekilde şöyle izah eder: "Biri çıkıp: İstiva hakkında ne dersiniz? diyecek olursa, ona deriz ki: Allah, Arş'ı üzerine istiva etmiştir. Nitekim Allah şöyle buyurmaktadır: "O Rahman Arş'a istiva etti" (Taha, 20/5); "Güzel söz O'na çıkar" (el-Fatır, 35/105;) "Hayır Allah onu (İsa'yı) kendisine yükseltti" (en-Nisa, 4/158); "(Allah, yaratma) işi (ni) gökten yere düzenler" (es-Secde, 32/5). Allah, Firavun'dan nakille şöyle buyuruyor: "Firavun dedi: Ey Haman, bana yüksek bir kule yap ki o sebeplere (yollara) erişeyim, (yani göklerin yollarına erişeyim de Mûsa'nın tanrısına çıkıp bakayım" (el-Mümin, 40/36-37). Bu sözleriyle Firavun, Mûsa (a.s.)'ın, Allah'ın göklerin yukarısında olduğu şeklindeki sözünü yalanlamaktadır. Allah Teala yine şöyle buyurmaktadır: "Gökte olanın, sizi yere batırmayacağından emin misiniz?" (el-Mülk, 67/16). Göklerin yukarısında Arş vardır. Arş, göklerin yukarısında olunca "Gökte olandan emin misiniz?" buyurmuştur. Çünkü Allah, göklerin üzerindeki Arş'a istiva etmiştir. Her yukarıda olan, göktür. Arş, göklerin en yukarısıdır" (İmam el-Eş'arî, el-İbane an Usûlü'd-Diyane, Medine 1975, s. 30-31). Eş'arî bu konuya devam ederek, dua esnasında insanların ellerini Arş'a doğru kaldırdıklarını, Mu'tezile, Cehmiyye ve Hariciyye mezheplerine müntesib olanların, istiva'yı istila, .mülk ve kahr gibi şeylerle te'vil ederek Allah'ın her yerde olduğunu söylediklerini, Hak ehlinin görüşü olan Allah'ın Arş'ın üzerinde' olduğu görüşüne karşı çıktıklarını anlatır ve bu konuda daha pek çok delil sıralar.

Maturidîler istiva ve diğer haberî sıfatları te'vil etmemişlerdir (Süleyman Uludağ, Kelam İlmi ve İslam Akaidi, s. 50).

İmam Maturudî (333/944) Kitabu't-Tevhîd'de, "İstiva" ayeti ile ilgili muhtemel bir çok te'villeri (mülk, ulûvv, Arşı ta'zim ve teşrif, istila, kasd vb.) sıralayıp, teşbihe kaçan anlayışları reddeddikten sonra şöyle demektedir:

"Bu mevzuda bize göre aslolan şudur ki, Allah Teala; "Hiç bir şey O'nun benzeri olamaz" buyurmak suretiyle kendini mahlukatına benzetmekten tenzih etmiştir. Nitekim biz de O'nun fiillerinde ve sıfatlarında benzeri bulunmadığını, benzerlerinden münezzeh olduğunu yukarıda beyan etmiştik. Bundan ötürü, "Rahman'ın Arş üzerine istivasını " vahyin getirdiği ve akılda sabit olduğu gibi kabul etmemiz gerekir. Artık biz bu ayetin belli bir anlam ile kesin te'viline hükmedemeyiz. Çünkü zikrettiğimiz te'villerden herhangi birine ihtimali olduğu kadar; henüz bize ulaşmamış, teşbih şaibesi taşımayan başka bir manaya gelmesi de muhtemeldir. Biz ancak bu ayette Allah'ın o tabirle muradı ne ise, ona iman ederiz. Vahy ile sabit olan ru'yetullah vb. diğer meselelerde de inancımız böyledir. Bu hususlarda teşbihi nefyederek, hiç bir yorum yapmadan murad-ı ilahi her ne ise ona iman gereklidir (Maturidî, Kitabu't-Tevhîd, s. 74).

Hanefi mezhebinin imamı Ebû Hanife (öl. 150/766) de ayni görüştedir. O şöyle demektedir: "Bilmiyorum, Rabbim gökte midir, yerde midir" diyen kafir olur. "Allah Arş'ın üzerindedir ama Arş gökte midir, yoksa yerde midir, onu bilmiyorum" diyen de kafir olur. Allah'a dua ederken yukarıya yönelinir, aşağıya değil. Çünkü aşağının rubûbiyet ve ulûhiyyet vasfıyla hiçbir ilgisi yoktur.

Nitekim şu hadis de bunu anlatıyor: Bir adam Hz. Peygamber'e siyah bir cariye getirdi ve:

- Benim üzerime mümin bir köle azat etmek vacip oldu. Bu kafi midir? diye sordu. Peygamber (s.a.s) o cariyeye sordu:

"Sen mümin misin?" Cariye:

"Evet" dedi. Peygamber (s.a.s): "Peki, Allah nerededir?" diye sordu. Cariye göğe işaret etti. Bunun üzerine Peygamber: "Onu azat et, o mümindir" dedi (İmam-ı Azam'ın Beş Eseri, İstanbul, 1981, s. 45-48 Arapça kısmı). Nitekim Ebû Hanife'nin talebesi Ebû Yusuf, Allah'ın gökte (yukarıda) olduğunu reddeden Bişr el-Merisî'yi bu görüşünden dolayı hesaba çekmiş ve tövbe etmesini istemiştir. (İbnu Ebi'l-İzz el-Hanefi, Şerhu'l Akîdeti't-Tahaviyye, Beyrut 1988, s. 288)

Görülüyor ki, kelam metodunu büyük çapta benimseyen imamlarımızdan Eş'ari'de müşahede edilen haberî sıfatların (ve müteşabihatın) te'vili konusunda muhafazakarlık, İmam Maturîdî'de de aynen mevcuttur. Ancak, Ehl-i Sünnetin her iki koluna mensup müteahhir alimlerin aynı tutumu devam ettirmedikleri, te'vili benimsediklerini de biliyoruz. Müteahhirin'in bu tutumunun sebepleri arasında avamın yanlış yorumlarla teşbihe düşmelerini önlemek gayesini sayabiliriz. Onlar bu gayeyle Arap dilinin müsaadesi çerçevesinde bu sıfatların mecazi mahiyette te'vilini caiz görmüşler, fakat yapılan bu te'villerin ihtimal dairesinin ötesine geçemediğini ve kesin olmadığını da belirtmeyi ihmal etmemişlerdir (el-Beydavî, İşaratü'l-Meram min İbarati'l İmam, 186-189; krş: Gazzalî, el-İktisad, s. 52-53).

İmam Malik'e Allah'ın Arş'a nasıl istiva ettiği sorulduğunda; "O Rahman, kendini vasıfladığı şekilde Arş'a istiva etmiştir, O'nun hakkında nasıl sorusu sorulmaz" demiştir. Başka bir rivayete göre ise şöyle demiştir:

"İstiva (Arap dilinde anlamı) meçhul değildir. Keyfiyeti akıl ile bilinmez. Buna iman etmek vaciptir ve bu konuda soru sormak bid'attir" (Beyhakî, el-Esma' ve's-Sıfat; Mısır 1358, s. 408). Selef hakkında şöyle denebilir: Onlar, nassların sınırlarını aşmamak için bu gibi konularda çok titiz davranır ve fazla izahatta bulunmaz, teferruata dalmazlardı.

M. Sait ŞİMŞEK

Kategori: İslam Ansiklopedisi |

Etiket: Istıva

Kaynak: http://samil.ihya.org/ansiklopedi/istiva.html

vuhuv.com.tr

Önemli Uyarı
Sitemizde yer alan tüm içerikler internet ortamından toplanmış ve derlenmiştir. Yer alan bilginin doğruluğu garanti edilmemektedir. Yanlış bilgi için tarafımıza sorumluluk yüklenemez. Yanlış bilginin doğuracağı etkenlerden sitemiz ve yöneticileri sorumlu tutulamaz.