Zümer Suresi

Zümer suresi

Kur'an-ı Kerîm'in otuz dokuzuncu sûresi. Yetmiş beş ayet, binyüz yetmiş kelime ve dört bin yediyüz sekiz harftir. Fasılası, mim, nun, lam, ye, be, dal ve ra harfleridir. Mekkî surelerden olup Sebe sûresinden sonra nazil olmuştur.

Elli iki ve elli dördüncü ayetlerinin Medine'de nazil olduğuna dair rivayetler vardır.

Adını yetmişbirinci ayetinde geçen Zümer kelimesinden almıştır. Zümer kelimesi, zümrenin çoğuludur. Zümre, topluluk, cemaat demektir. Buna göre zümer, topluluk, cemaatler, demektir. Yetmiş bir, yetmiş iki ve yetmiş üçüncü ayetlerinde cehenneme ve cennete sevkedilecek cemaatlerden söz edildiği için, sûreye bu isim verilmiştir.

Aynı zamanda sûreye Ğuref sûresi de denir. Ğuref kelimesi, ğurfe'nin çoğuludur. Ğuref ise, oda demektir. Sûrenin yirminci ayetinde, cennet ehli olanlar için, cennette yapılan ve altlarından ırmaklar akan odalardan bahsedildiği için, sûreye ğuref sûresi de denmiştir (el-Kurtubî, el-Cami' li Ahkami'l-Kur'an, Kahire, 1967, XV, 232; Elmalılı Hamdi Yazır, Hak Dini Kur'an Dili, İstanbul 1971, VI, 4113).

Sûre insanları Allah'a inanmaya ve ibadet etmeye çağıran bir süredir. Kısacası, konusu "Tevhid"dir. Sûre, baştan sona kadar insanın kalbine imanı yerleştirme, bu husustaki şüpheleri giderme, izale etme mesajlarını vermektedir. Nitekim sûrenin başında, ilk önce Allah'ın varlığı, birliği ve hakimiyeti dile getirilmekte, ondan sonra Hz. Muhammed (s.a.s)'e hitabedilmekte ve ondan sonra da, tüm insanlığa seslenilmekte, mesajlar verilmektedir:

"(Bu) Kitab'ın indirilmesi, aziz ve hikmet sahibi Allah tarafındandır. Biz bu Kitabı sana hak ile indirdik. Öyleyse sen de dini yalnız kendisine halis kılarak Allah'a kulluk et. İyi bil ki, halis din yalnız Allah'ındır. O'ndan başka veliler edinerek: "Biz bunlara, sırf bizi Allah'a yaklaştırsınlar diye tapıyoruz" diyenlere gelince, şüphesiz ki, Allah, onlar arasında, ayrılığa düştükleri şeyde hükmünü verecektir. Allah, yalancı, nankör olan kimseyi doğru yola ilelmez" (3).

Hemen hemen sûrenin sonuna kadar aynı konu, "Tevhid" konusu işlenmiştir. Ahiret inancı, tabii olaylar ve insanın yaratılışı hakkında bilgiler verilerek, İslam esaslarına uygun bir inanç ve bir hayat tarzı telkin edilmiştir (Seyyid Kutub, Fi Zilali'l-Kur'an, Beyrut 1971, VII, 116 vd). Yüce Allah'ın varlığı, birliği, hakimiyeti ve üstünlüğü hakkında çeşitli bilgilerle beraber, bazen net ve açık bir şekilde "Tevhid" inancının mesajları verilmiştir:

"Allah her şeyin yaratıcısıdır. O, her şeyin yöneticisidir" (ez-Zümer, 39/62)

Sûrede bir de, Allah'ın yolundan sapan, çeşitli yanlış ve kötü hareketlerde bulunan insanlara, tevbe ederek "Tevhid" yoluna dönmeleri ve tevbe ettikleri takdirde, hata, kusur ve günahlarının affedileceği haber verilmektedir:

"(Tarafımdan onlara) de ki: Ey nefislerine karşı aşırı giden kullarım, Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin. Allah bütün günahları bağışlar. Çünkü, O, çok esirgeyen, çok bağışlayandır" (53).

İbn Abbas (r.a)'dan nakledildiğine göre, şirke düşen ve çeşitli günahları işleyen bazı kişiler, Hz. Muhammed (s.a.s)'e gelmişler ve: "Senin anlattığın ve insanları ona davet ettiğin yol (din), güzel bir şeydir. Yaptığımız çeşitli kötülükleri affettirecek herhangi bir şey var mıdır? Bize bu hususta bir bilgi verir misin?" demişler. Bunun üzerine yukarıda meali sunulan ayet nazil olmuştur (Abdulfettah el-Kadi, Esbabu'n-Nüzûl, Mısır, 194).

Sûrede dikkat çeken bir diğer önemli nokta ise, bilenlerle bilmeyenlerin bir olmadığı hususudur:

"De ki: Bilenlerle bilmeyenler bir olur mu? Doğrusu ancak aklı selim sahipleri öğüt alır"(9).

Bu ayette, Yüce Allah'ın çeşitli eser ve nimetlerini düşünen ve bunun neticesinde "Tevhid" inancında karar kılanların, gaflet ve dalalet içinde kalanlardan farklı olduğu vurgulanmaktadır.

Sûrenin sonunda, tekrar, cennet ve cehenneme gidecek olan zümre ve topluluklar konu edilmektedir:

"İnkar edenler, bölük bölük cehenneme sürüldüler. Oraya geldikleri zaman, cehennemin kapıları açıldı, cehennemin bekçileri onlara şöyle dedi: "Kendi aranızdan, Rabb'inizin ayetlerini size okuyan ve sizi bu gününüzle karşılaşacağınız hakkında uyaran elçiler gelmedi mi?" Evet, geldi, dediler. Ama kafirlere azab sözü hak oldu. "O halde içinde ebedi kalmak üzere cehennemin kapılarından girin. Kibirlenenlerin yeri ne kölüymüş!" denilir. Rabb'lerinin (azabından) korunanlar da, bölük bölük cennete sevkedilirler. Oraya varıp da (cennetin) kapıları açıldığında, bekçileri onlara: "Selam size, (ne) hoşsunuz. Ebedi kalmak üzere buraya girin!"dediler. (Cennetlikler) de: "Bize verdiği sözü yerine getiren ve bizi dilediğimiz yerde oturacağımız bu cennet yurduna varis kılan Allah'a hamd olsun. (Allah için) çalışanların ücreti ne güzelmiş!" dediler. Melekleri görürsün ki, ArŞ'ın etrafını çevirmiş olarak Rabblerini övgü ile anarlar. (O gün) aralarında hak ile hükmedilmiş ve: "Hamd alemlerin Rabb'ine mahsustur"denmiştir" (71-75).

Nureddin TURGAY

Kategori: İslam Ansiklopedisi |

Etiket: Zümer Suresi

Kaynak: http://samil.ihya.org/ansiklopedi/zumer-suresi.html

vuhuv.com.tr

Önemli Uyarı
Sitemizde yer alan tüm içerikler internet ortamından toplanmış ve derlenmiştir. Yer alan bilginin doğruluğu garanti edilmemektedir. Yanlış bilgi için tarafımıza sorumluluk yüklenemez. Yanlış bilginin doğuracağı etkenlerden sitemiz ve yöneticileri sorumlu tutulamaz.